Indrukwekkend hoe klein de gangen soms waren en hoe efficiënt ze een heel netwerk van meer dan 200 km tot in Cambodia vormden.
Sommige ingangen zaten zelfs onder de waterlijn in de rivier.
De oorspronkelijke ingangen zijn voor westerse lichaamsbouw te smal, en zelfs de aangepaste ingang daar zat erik bijna klem in. We hebben allerlei uiterst gemene vallen gezien en uitleg gehad hoe ondergronds zelfs gekookt kon worden.
Overal in het bos zijn diepe kraters door de bominslagen en het bos is relatief jong, door aanvallen met "agent orange", het ontbladeringsmiddel zijn alle bossen aardig jong. De oorspronkelijke planten hebben de gifaanvallen niet overleeft. Erik en Robin zijn ook nog een klei stukje door de tunnels geweest maar die waren wel al voor de toeristen verbreed. Erik past maar precies door een al verbreed toegangsluik.
Anouk bleef lekker bovengronds waar ze fraaie miljoenpoten vond. Ook leuk!
We sloten af met een interactief deel, zelf ervaren hoe het is om te schieten (op een officiele schietbaan) Anouk koos voor een M-30 en Erik ging voor het automatisch gebeuren, een M-16. Robin heeft op een afstandje met gehoorbeschermers op gewacht.
Wat geeft dat schieten een kabaal zeg, die soldaten moeten allemaal doof geworden zijn.
Toen we weer terug kwamen in Ho Chi Min City troffen we nog wat tropische stortbuien.
Na een uur schuilen bij de pizzahut kwam er een regenponcho verkoopster voorbij en voor $3,= waren we alledrie in een fraaienponcho gehuld en konden we droog verder. 's avonds hebben we weer lekker vietnamees gegeten, verse rijstpapier loempia's. Super. Erik heeft nog een fraai kopieboek gekocht en we hebben een potje pindakaas gescoord voor bij het ontbijt. We willen wel eens wat anders dan ei of aardbeienjam op ons ontbijtbroodje.
Morgen verkassen we weer verder naar het zuiden naar Can Tho.
Verder zijn we eens aan het kijken naar een vlucht om midden augustus terug naar Nederland te kunnen vliegen want we zijn inmiddels op de helft van onze reis alweer. Wat gaat dat snel zeg.
Oh ja, we worden de hele tijd achtervolgt door "de vloek van de schaar"
Robin had haar kleuterschaartje mee om te knutselen. Dat ging een paar vluchten goed maar toen werd het tijdens een vlucht in beslag genomen. Toen hadden we nog een mini vouwschaartje met een snijblad van 1cm wat al jaren in ons kleine verbanddoosje zit en ook al jaren meegaat in het vliegtuig. Jullie raden het vast al, in beslag genomen een paar vluchten na ons eerste 'schaar incident'
Toen hadden we nog de schaar uit de echte verbanddoos die altijd in de rugzak zit en die ..... brak door midden. Robin vond het heel erg want toen kon ze minder goed knutselen. Nu zijn hier bijna geen grote winkels, allleen maar van die mini winkeltjes en daar verkopen ze meestal geen schaar. Maar vandaag vonden we in een kleinwinkeltje een nieuw schaartje. Een roze nog wel. We hebben het net in de etui gedaan en in de rugzak gestopt zodat het niet per ongeluk met Robin haar kleurspul in een vliegtuig controle beland :-) En Robin is erg blij met haar nieuwe schat.
Anouk, Erik & Robin
Location:Ho Chi Min, Vietnam
