We logeren in een hotel zo'n 2 km buiten de stad, niet echt handig omdat het in de hitte net te ver lopen is naar de stad. Bij aankomst jubelen we een beetje, een ruime kamer met drie ruime bedden en een bad. Robin wil meteen in bad maar het warme water doet het niet. Daarom worden we verhuisd naar een andere verdieping.
In het hotel spreken ze belabberd engels dus een bootticket voor de snelle boot naar Cambodia boeken lukt helaas niet via de receptie. Volgens de receptie is de boot die wij aangeven de langzame boot die er 8 uur over doet en ze willen niet de maatschappij met de andere speedboot bellen. We nemen dan maar een taxi richting stad en kopen vervolgens bij de boekhandel zelf een bootticket ;-) Overigens is dit precies hetzelfde ticket waar we in het hotel naar gevraagd hadden en dat volgens het hotel niet bestond. Lang leve hotelpersoneel.
Aangezien we ook nog moeten lunchen gaan we op zoek naar een restaurant wat we niet vinden en we schuiven maar aan bij een straattentje. We krijgen rijst met een paar stukjes kip, wat flinters varkensvlees en een gebakken ei en ieder een glas vietnamese ijsthee. We smullen ervan en zijn dan toch bijna $2,= armer. Robin koopt nog 2 souvenirs, mondkapjes voor in de verkleedkist thuis ;-) ze vermaakt zich in het hotel al prima er mee.
We moeten 's morgens om 7:00 al bij de boot zijn dus vragen we 's avonds in het hotel of ze een taxi voor ons bellen die er om 6:45 uiterlijk is. Antwoord is 'yes'
De volgende morgen voor het ontbijt checken we het nog even en nu zeggen ze dat de taxi om 7:00 komt maar da's dus net te laat. Ze zullen bellen dat hij eerder moet komen en zeggen tegen Anouk dat de taxi eerder komt. Dan vraagt Erik wat en zeggen ze dat de taxichauffeur de telefoon niet opneemt. Zelf nogmaals bellen komt niet in ze op. Wij beginnen nu wel wat te balen van die lui, 4 man bemoeit zich met een taxi bellen maar het resultaat is geen taxi.
Dan komt er plots om 6:30 een motor aanrijden. De man op de motor vraagt of we met de boot mee moeten. Het blijkt de man te zijn van de vrouw waar we gister ons ticket geboekt hadden. Hij had al zo'n vermoeden dat er wel eea fout kon gaan met het vervoer dus hij kwam maar even persoonlijk langs. Normaal wordt je opgehaald als je een bootticket koopt maar ons hotel ligt te ver uit de route dus moeten we zelf de taxi betalen. Op verzoek van motorman wordt er nu echt een taxi gebeld en 5 minuten later staat het autootje klaar met de ons al bekende chauffeur die ons gister ook tweemaal vervoerd heeft. Het is echt een autootje (kleinste model chevrolet) want er past 1 rugzak achterin en de andere moet op de achterbank. Anouk kan achterin niet rechtop zitten, daar is het dak te laag voor.
Motorman vraagt hou oud Robin is en we hebben mazzel. Kinderen onder de 7 mogen gratis mee, we krijgen onze $25,= voor het kaartje terug. Het lijkt wel of in de grote steden iedereen je probeert geld afhandig te maken terwijl ze in kleinere plaatsjes juist helemaal niet op aftroggelen uit zijn. In de boot vraagt de eigenaar van de boot ook nog eens wat we voor Robin betaald hebben omdat Robin gratis mee mag. Hier dus geen gesjoemel met de kaartjes.
De boot heeft plek voor 14 personen en we vertrekken met een volle boot. Eerst op langzame snelheid door de stad, dan gaat het gas open en gaan me met een vaartje van zo'n 35km per uur door de Mekong delta.
Het eerste stuk stinkt de rivier vreselijk maar dan komen we op open water en zijn er bijna geen boten en huizen meer te zien.
We kijken heerlijk uit het raam en Robin speelt met de DS. Iedereen krijgt een lunchpakket met 3 banaantjes, een worstenbroodje en een flesje water.
De boot hangt wat scheef maar dan went na een tijdje.
Na een uur of 3 varen zijn we bij de grens. Eerst bij de het Vietnamese kantoor uitstappen en wachten.
De man van de boot heeft alle paspoorten en regelt de stempels en na een minuut of 15 en een koude cola verder gaan we weer aan boord. 500 meter verder moeten we naar het Cambodjaanse kantoor. De visa aanvraag en aanvraag voor toegang tot het land hebben we in de boot al ingevuld. Dat Cambodia arm is blijkt nu al.
Via een gammel bruggetje gaan we aan land en ook nu regelt bootman alles. Zo nu en dan is er een paspoort klaar en dan moet je met je paspoort naar een locket voor een stempel. We mogen erin ;-) Bij je visumaanvraag is een pasfoto nodig maar voor een kindje is er geen foto en wat dollars schuiven werkt ook zoals we zien.
Dan varen we verder en komen we nog in wat tropische onweersbuien terecht. Als die net weg zijn horen we een klap en doet onze boot niets meer. Langzaam drijven we richting Vietnam teug terwijl de mannen van de speedboot de motor proberen te fixen. Dat lukt gelukkig en na een half uurtje zijn we weer op weg naar Phnom Penh.
In Phnom Penh aangekomen worden we besprongen door chauffeurs van tuktuk's en taxi's.
Omdat we ze niet afgeschud krijgen duiken we maar even het kantoor van de bootmaatschappij in. We smeden ons plan om de juiste tuktuk voor de juiste prijs te krijgen en 5 minuten later zitten we met bagage in de tuktuk op naar ons hotel.
Bij ons hotel nog even gedoe omdat we een kamer hebben met een tweepersoonsbed en er geen extra bed voor Robin is. Dit terwijl we expliciet voor drie personen geboekt hebben en ook voor drie betaald. Ze willen $10,= per nacht voor het extra bed hebben. Dat is een absurd bedrag omdat we voor de boeking van drie personen al voor Robin betaald hebben. We gaan de discussie aan en de man achter de balie wordt boos en zegt dat hij het wel regelt. Er wordt dan keurig een bed bij geplaatst dus we hopen dat alles nu afgerond is.
Als we uitgechecked zijn gaat er wel een klacht naar de boeking-site want het hotel adverteert met een prijs maar bij aankomst proberen zo mooi ons geld in rekening te brengen.
Anouk, Erik & Robin
Location:Vietnam, Cambodja
